Noszenie a rozpieszczanie?

Dzień jak co dzień. Drugorodny leży na kocyku, Pierworodna się bawi, ja usiłuję zrobić obiad. Nagle w domu rozlega się pisk. Pierworodna znalazła flet i uznała za stosowne zagwizdać bratu do ucha. Brat ma ledwie 2 miesiące, więc ogłuszający dźwięk wprawia go w przerażenie. Zaczyna płakać. Podchodzę, biorę na ręce, noszę. Momentalnie się uspokaja. Chwilkę później znudzona fletem Pierworodna chce czytać książeczki. Siadam więc obok niej z małym na rękach. W tym momencie Drugorodny znów zaczyna płakać…

Znacie ten schemat płacze-noszę-nie płacze-odkładam-znów płacze? Ostatnio jedna z naszych czytelniczek uskarżała się w komentarzach, że kiedy jej syn zachowuje się w tej sposób to na twarzy postronnych pojawiają się pogardliwe i pełne politowania spojrzenia mówiące „rozpieściłaś noszeniem to cierp”.

Klasyka gatunku.

Na pomoc rodzicom zdezorientowanym tym jak to z tym noszeniem właściwie jest przyszli na szczęście naukowcy z Japonii, którzy postanowili zbadać dlaczego niemowlęta przestają płakać kiedy się je nosi. W badaniach wzięły udział maluchy w wieku od 1 do 6 miesięcy. Dzieciom podłączono kilka czujników, które miały za zadanie monitorowanie m.in. pracy serca, ilości ruchów czy natężenia płaczu w zależności od tego czy dzieci:

– były trzymane przez mamę siedzącą na fotelu
– były noszone przez mamę chodzącą po pokoju w którym odbywało się badanie

Zresztą zobaczcie sami. Zwróćcie uwagę na wykres widoczny w dole ekranu – pokazuje on na bieżąco jeden z elementów pracy serca dziecka. Kardiologia nas nie interesuje więc nie będę robić przydługich wywodów i wyjaśniać o co chodzi – w uproszczeniu możemy przyjąć że im wyżej ten wykres wędruje tym lepiej.

Prawda, że niesamowite jest to jak szybko stabilizuje się praca serca malucha w momencie w którym mama zaczyna go nosić? Naukowców też to zaskoczyło, a dalsze badania sugerują, że ważną rolę w kojącym działaniu noszenia może odgrywać m.in. móżdżek. W badaniu stwierdzono ponadto, że ilość ruchów wykonywanych przez małych ludzi noszonych przez mamę ulega znacznej redukcji – maluch się uspokaja, przestaje miotać i wyginać.

Rozpieszczone myszki

Co istotne identyczne wyniki uzyskano w badaniach nad mysimi noworodkami. Małe myszki też płaczą, tyle że nie łzami a ultradźwiękami. Kiedy matka brała taką płaczącą myszkę w pyszczek i przenosiła w inne miejsce myszka podobnie jak ludzkie niemowlę, przestawała płakać i „miotać się”, praca serca normowała się, a jej ciało przybierało charakterystyczną pozycję. Cóż, biedna mysia matka najwyraźniej nie czytała w ciąży mądrych poradników i nie słuchała ciotek dobra rada, przez co rozpuściła mysiego bachora i teraz musi nosić żeby nie ryczał.

Wskazówki dla rodziców

Kiedy więc kolejny raz ogarnie was frustracja związana z tym, że dziecko płacze kiedy z nim siadacie lub odkładacie do łóżeczka weźcie głęboki oddech, pomyślcie o mysiej mamie i nie denerwujcie się na malucha. Nie jest rozpieszczony ani roszczeniowy. Taką reakcję ma zapisaną w głęboko w swoim jestestwie, walcząc w ten sposób całym swoim malutkim ciałkiem o przetrwanie. Małe ssaki (z naciskiem na małe człowieki) przychodzą bowiem na świat jako nieporadne i bezbronne istoty, które do przetrwania i rozwoju potrzebują opieki rodzica – poszukują więc jego bliskości i protestują przy separacji, a uspokajają się gdy znajdą się w jego bezpiecznych ramionach. Badacze spekulują, że w ruchu to wyciszenie jest znacznie większe, bo maluch współpracuje w ten sposób z mamą/tatą by… ułatwić opiekunowi noszenie, a tym samym zapewnianie bezpieczeństwa potomstwu.

Możecie więc między bajki włożyć opinie życzliwych, którzy usiłują wam wmówić, że rozpieściliście kilkumiesięczne niemowlę noszeniem i teraz macie za karę, że nie płacze gdy nosicie. Co więcej poza zmniejszeniem frustracji rodziców, badania te mają także całkiem istotny aspekt praktyczny. Kilka minut noszenia daje bowiem spektakularne efekty uspakajające pod warunkiem że przyczyna płaczu dziecka była krótkotrwała i ustała czyli np. coś je zabolało, albo jak w przypadku Drugorodnego wystraszyło się hałasu. Jeżeli natomiast nosimy już jakiś czas, a dziecko odłożone ciągle płacze, albo noszenie nie daje efektu uspakajającego to wówczas możemy przypuszczać, że powód płaczu dziecka ciągle go dręczy (potrzeba bliskości, głód, ból, itp.).

Dodatkowo autorzy badania sugerują, że uzyskane przez nich wyniki pomogą zapobiegać nadużyciom, wykazano bowiem, że to właśnie nieukojony płacz jest największym czynnikiem zwiększającym ryzyko rodzicielskiej przemocy wobec niemowląt. A świadomość tego, że uspokojenie się malucha podczas noszenia jest konsekwencją pewnych uniwersalnych mechanizmów głęboko zakorzenionych u przedstawicieli wielu gatunków ssaków, a nie jak czasem próbuje się interpretować – próbą manipulacji i przejęcia kontroli nad rodzicami przez niemowlę, pozwoli na zmniejszenie rodzicielskiej frustracji spowodowanej płaczem i może w konsekwencji zmniejszyć ryzyko zastosowania przemocy wobec małego człowieka.

Pamiętajcie zatem o mysiej mamie, to ważne.

W ramach instynktownych rodzicielskich zachowań zapraszam jeszcze do poczytania o tym dlaczego macie ochotę zjeść swoje dziecko – bo macie prawda? Sprawdź także czy warto uczyć dzielenia się zabawkami. Jeżeli interesuje Cię rodzicielstwo oparte na dowodach naukowych zapraszamy do śledzenia naszego profilu na FB (klik).

Na podstawie Esposito G. i wsp. Infant calming responses during maternal carrying in humans and mice. Curr Biol. 2013 ;23(9):739-45. Zdjęcie główne dzięki uprzejmości i talentowi Fotosister.

Autorka książki Pierwsze lata życia matki i współautorka Wspieralnika rodzicielskiego. Od niemal dekady przybliża rodzicom badania związane z tematami okołorodzicielskimi - nie po to by im doradzić, ale po to by ich ukoić. Czekoladoholiczka, która nie ma absolutnie żadnego hobby. Poza spaniem rzecz jasna. Pomysłodawczyni nurtu zabaw Montesorry, a także rodzicielstwa opartego na lenistwie. Prywatnie mama trójki dzieci.

57 komentarzy

  • Odpowiedz 23 lipca, 2014

    Tedi

    Oj z tym tuleniem i inteligencją mam nadzieje, że nie zawsze jest prawdą. Mój synek nie lubi się przytulać, generalnie nie przepada za noszeniem. Owszem, gdy coś mu dolega, uspokaja się przy noszeniu a zasnąć tak nie potrafi.
    Ale post bardzo ciekawy 🙂

    • Odpowiedz 23 lipca, 2014

      Alicja Kost

      Twój synek zdaje się wyszedł już z okresu noworodkowo-niemowlęcego? Spokojnie badania związane z rozwojem mózgu dotyczą tych zupełnie pierwszych etapów postnatalnego rozwoju mózgu a wtedy sądzę, że nie ograniczałaś mu bliskości. Nie wszystkie maluchy zresztą lubią być noszone, są takie egzemplarze, które nie lubią. Drugorodny nie jest jakimś fanem noszenia (chyba, że mu ktoś zagra do ucha na flecie :D) ale za to tulić się uwielbia. Na szczęście czułość można okazywać na wiele sposobów 🙂

    • Odpowiedz 10 stycznia, 2015

      mama na pełny etap

      to teraz z czystym sumieniem nosimy:D

  • Odpowiedz 23 lipca, 2014

    Monika

    Bardzo interesujący artykuł 😉
    Następnym razem jak usłyszę od „ciotka dobra rada” tekst „nie noś bo rozpieścisz”, „nauczysz tak dziecko i potem będziesz miała” dam im to do przeczytania. Chociaż znając takie „ciotki klotki” to i tak usłyszę „to brednie , my wiemy swoje bo już dzieci odchowaliśmy”

    • Odpowiedz 23 lipca, 2014

      Alicja Kost

      Na ciotki nie ma mocnych. Ich nic nie przekona bo swoje wiedzą, ale może młodzi stażem rodzice dadzą się przekonać, że nie ma rozpieszczonych gryzoni :))

      • Odpowiedz 23 lipca, 2014

        Monika

        Na młodych może i zadziała , byleby nie byli pod silnym wpływem starszyzny 😀

    • Odpowiedz 17 maja, 2016

      iwonam

      nie wszystkie „ciotki klotki” takie są…. moja mama nigdy nie pozwala na to,aby jakiekolwiek dziecko płakało – bo płacz oznaczał,że dzieciątko czegoś potrzebuje. Dzisiaj ja jestem babcią i postępuję tak samo nie tylko z moimi wnuczętami. Tak więc takie zachowania „ciotek klotek” to prostu brak tego „czegoś” (niektórzy mówi, że to miłość ) a niekoniecznie brak wiedzy, czy wiek. Bo warto też zaznaczyć, że pomimo iż taka „ciotka klotka” powie „przytul” to młoda mama odpowie – i to bardzo często – „swoje musi wypłakać, nie będziemy rozpieszczać”.

  • Odpowiedz 23 lipca, 2014

    Jola

    Oj, ile ja się unosiłam starszaka, a teraz młodą ileż nosić trzeba. Ale ręce czy chusta/nosidło i do przodu 🙂

  • Odpowiedz 23 lipca, 2014

    Beata

    Czuję się wyróżniona i dziękuję za ten artykuł:-) ostatnio ten tekst usłyszałam od trzy lata starszej kuzynki, która stwierdziła,że ona też tak przyzwyczaiła swoją córkę i miała przechlapane,bo później ręce mdleją jak trzeba nosić 20kg..

    • Odpowiedz 25 lipca, 2014

      Alicja Kost

      To ja dziękuję za inspirację!

    • Odpowiedz 27 marca, 2017

      Magda

      20kg?? W jakim wieku zatem noszone było to dziecko? 6ciu lat? Przecież nawet chodzące dwu, trzylatki tyle nie ważą… Mylę się?

  • Odpowiedz 23 lipca, 2014

    Lili

    Dzięki Ala, za ten artykuł!… bo tak się składa, że rozwiewa moje niedawne rozterki. Zastanawiałam się, jak to będzie wyglądać w przyszłości, bo mimo tego, że jeszcze nie jestem mamą, to już zdążyłam usłyszeć „dobre rady”, że nie należy dziecka nosić za często, bo się przyzwyczai… chociaż… zgadzam się z tym w pewnym zakresie – nie należy nosić dziecka, które ma 18-lat i jest rosłym chłopem 🙂 (jak to czynią niektóre mamuśki)

  • Odpowiedz 23 lipca, 2014

    piwnooka

    Nie wiem, czy to reguła ale ja przynajmniej do pierwszego dziecka podchodziłam bardzo książkowo. Nosiłam, ale narzuciłam sobie granice. Fakt, syn się nie domagał i nawet jako maluszek zasypiał sam w łóżeczku (zasypianie w moich objęciach przyszło dużo pózniej). Nie twierdzę, że taki model postępowania jest zły ale uważam, że w przypadku wielu dzieci (i rodziców) może rodzić złość i frustrację. Zamiast poddać się potrzebom malucha i ułatwić sobie życie, na siłę starają się działać wg. poradników czy rad ciotek. Z córką będę się starała podchodzić z większą otwartością i luzem. Jest szansa, że się uda bo w przygotowaniach już teraz mam tego drugiego pod dostatkiem 😉 Pozdrawiam.

  • Odpowiedz 24 lipca, 2014

    drseba

    Przytoczony przykład mysiej mamy sugeruje inny pierwotny, instynktowny powód. Wszystkie zwierzaki, które są przenoszone przez rodziców przyjmują charakterystyczną „dyndającą”, bezwładną pozę bo wtedy są „lżejsze” i łatwiejsze do przenoszenia. Żadna matka dyndających bez powodu nie opuszcza bezpiecznego gniazda i nie przenosi młodych. Dzieje się tak w szczególnych sytuacjach, najczęściej zagrożenia i jakiegoś niebezpieczeństwa. To niebezpieczna operacja dla bezbronnego małego zwierzaka dlatego by nie wzbudzać niepotrzebnego, dodatkowego zagrożenia swoim płaczem i skowyczeniem – siedzi tzn dynda 😉 cicho.
    I raczej takiego instynktownego zachowania także doszukiwałbym się u naszych dzieci. Obecność rodziców dziecko rozpoznaje na wiele innych sposobów a instynkt i atawistyczne zachowania są głębsze. Owszem zachowanie może wzbudzać, jak wykazały rzeczone badania móżdżek tylko my ludzie jako istoty myślące potrafiliśmy wykorzystać ten pierwotny mechanizm i tak uspokajamy nasze dzieci.

    • Odpowiedz 24 lipca, 2014

      Alicja Kost

      Doktorze Sebo to o czym piszesz jest oczywiście prawdą :). Odniosłam się do tego na naszym FB bo jedna z czytelniczek zauważyła, że japońska mama dosyć szybko biega z maluchem. Tutaj tempo ruchu matek nie było co prawda regulowane odgórnie – kobiety same je sobie wyznaczały, niemniej są badania sugerujące, że im szybszy ten ruch, tym szybciej się dziecko uspokoi co jest związane z tym o czym piszesz czyli mama szybko ucieka = duże zagrożenie = muszę być spokojny bo utrudniam ucieczkę. Natomiast uznałam, że w treści tego wpisu nie czas i miejsce na wyjaśnianie wszystkich mechanizmów, a akapit o rozpieszczonych myszkach ma za zadanie pokazać, że kojące działanie noszenia jest uniwersalne dla wszystkich ssaków i liczę tu na inteligentną interpretację naszych stałych czytelników. Bardzo dziękujemy za uwagi!

  • Odpowiedz 20 sierpnia, 2014

    Mother of appointment

    No ja pry drugiej idę na łatwiznę i korzystaj z chusty 🙂 wilk syty i owca cała 😉 zawsze z Młodą na rękach można coś zrobić 🙂

  • Odpowiedz 23 września, 2014

    ewer

    Szkoda, ze nie ma instrukcji, co zrobic ze starszym dzieckiem jesli 24 godz na dobe nosisz mlodsze…

    • Odpowiedz 23 września, 2014

      Alicja

      Ewer, ale nikt nie każe przecież nosić dziecka przez 24/7 – to nierealne i raczej niepraktyczne 😉 . Resztę odpowiedzi znajdziesz w mojej odpowiedzi do komentarza Lavinki. Pozdrawiam!

      • Odpowiedz 26 września, 2014

        ewer

        Odnosze sie do zdania „nie dawkujcie bliskosci”.Co jesalidziecko domaga sie tego calyczas?

        • Odpowiedz 26 września, 2014

          Alicja

          Ewer u nas przy dwójce sprawdzało się leżenie razem na kocu/łóżku – wtedy starsza była zadowolona bo się z nią bawiłam/czytałam a młodszy był cały czas wtulony bo leżał mi na klacie albo obok nas. Te pierwsze tygodnie w sumie tylko tak spędzaliśmy kiedy mały nie spał. System sprawdza się do teraz – dziś całe popołudnie tak spędziliśmy. Wiele mam podwójnych sobie chwali chusty. Inna sprawa, że młodsze dzieci z definicji mają trudniej w kwestiach uwagi rodzica bo nie da się być dla dwójki dzieci tak samo dostępnym jak dla jednego. Z tym że ja bym tego nie nazwała dawkowaniem. Dawkowanie to traktowanie bliskości rodzica jak nazwijmy to nagrody i celowe jej ograniczanie (żeby dziecka nie rozpieścić, przyzwyczaić albo żeby się nauczyło samo zasypiać pomimo że towarzyszy temu głośny protest dziecka czyli płacz i tak dalej). Nie chodzi o to żeby być koło dziecka 24/7 tylko o to by pamiętać że kontakt fizyczny z rodzicielem jest dla dziecka ważny. A w jakim wieku są Twoje dzieci?

  • Odpowiedz 23 września, 2014

    ewer

    Zgadzam sie

  • Odpowiedz 23 września, 2014

    Alicja

    Równowagę trzeba zachować we wszystkim. Rozwój motoryczny jest równie ważny co emocjonalny i nie ma co do tego wątpliwości. Chodzi tylko o to, że uspokojenie się dziecka w momencie kiedy mama go nosi jest uniwersalnym mechanizmem, a nie przejawem tego, że maluch jest rozpieszczony.

  • Odpowiedz 14 października, 2014

    Mama

    Moja córka zaczęła mówic dopiero po ukończeniu 2 lat a pierwszy rok cały noszenie.Efekty zobaczysz póżniej. Jest osobą której nauka przychodzi niewiarygodnie łatwo-ukończone 2kierunki studiów ,2 jęz.perfekt opanowane w trakcie doktoratu, pracuje. I co najważniejsze od dawna samodzielna. A co się nasłuchałam że ją rozpieszczę za bardzo że będzie niesamodzielna a tu jest wręcz odwrotnie.
    Przytulajcie więc swoje dzieci i noście ile chcą i nie przejmujcie się komentarzami innych.

  • Odpowiedz 23 listopada, 2014

    kasia

    Jeja, i jak ma się do tego nacinanie krocza w trakcie porodu?! Ból uniemożliwia potem wstawanie, stanie, chodzenie.. A przecież, z tego zo piszesz, pierwsze noszone dni i tygodnie są najważniejsze. Czy lekarze zdają sobie sprawę z konsekwencji swoich działań? Płakać się chce (nie tylko tym w/po ciąży:)

    • Odpowiedz 12 grudnia, 2014

      Matka Polka

      jak strasznie żałuje ze nie czytałam tego bloga wcześniej i nie widziałam tego tekstu. odrazu pokazałabym to chyba większości rodzinie. do tego powiem ze nosząc swoją Pociechę (2latka do usypiania) czuje sie spełniona i czuje sie dobra Mama. Zato te wszystkie przykazy bym usypiała dziecko w łóżeczku i ze tak trzeba, i fakt ze On nigdy tak nie chciał zasnąć OKROPLIWIE mnie Frustrowaly. Gdy teraz wychodzę na ulice zima by Go uśpić i nakrywam ciałko kocykiem to czuje sie MEGA SZCZĘŚLIWA, tylko te Krzywe spojrzenia i czasem komentarz…ale wiem ze warto.co zadziwiające najwcześniej spotykam sie z miłym uśmiechem młodych panów i ludzi o egzotycznej urodzie. moze w innych dalekich krajach to zupełnie normalne

  • […] Kost A.”Noszenie a rozpieszczanie, czyli o wpływie noszenia na mózg twojego dziecka” – mataja.pl Norholt H. “Oxytocin and your baby” – blog.ergobaby.com Weinraub M. “ Patterns of […]

  • Odpowiedz 15 grudnia, 2014

    madame b

    To mnie uspokoiłaś, bo ciągle słyszę od rodziny, że rozpieściłam syna. A on rzeczywiście uwielbia być noszony i żebym nie próbowała tylko usiąść 🙂

  • Odpowiedz 6 lutego, 2015

    Emma

    Nosimy! Dużo i często! A jak ręce nie dają rady, to w ruch idą chusty <3

  • Odpowiedz 6 lutego, 2015

    WspółczesnaMP

    Wszystko fajnie pięknie, tylko co mam zrobić ja, gdy już nie jestem w stanie nosić na raz dwóch 10-cio kilogramowych chłopaków? 🙁 Powiem szczerze, że niestety po tym teście czuję się jeszcze gorzej, bo nie daję radę ukoić ich płaczu…

  • Odpowiedz 14 marca, 2015

    Julkowa mama

    „…Cóż, biedna mysia matka najwyraźniej nie czytała w ciąży mądrych poradników i nie słuchała ciotek dobra rada, przez co rozpuściła mysiego bachora i teraz musi nosić żeby nie ryczał…” KOCHAM CIĘ! ;D

  • Odpowiedz 18 czerwca, 2015

    mama adasia

    Wszystko pięknie. Tylko czy ci Japończycy nie podali przypadkiem namiarów, gdzie wymieniają kręgosłupy?

  • Odpowiedz 21 sierpnia, 2015

    Aga

    Po porodzie leżałam na sali z dziewczyną, od której po raz pierwszy usłyszeliśmy z moim narzeczonym TO zdanie „nie noście bo się przyzwyczai”. Mówiła to mama dwudniowej dziewczynki, która, gdy płakała dostawała smoczka a podnoszona była tylko do karmienia butelką… 🙁 Pamiętam jak bardzo mnie to zszokowało – mimo poporodowych emocji, te były równie silne. U nas, przytulenie taty jest lekiem na całe zło, (bo u mamy na rękach to normalka;) i niech nikt nie wmówi Wam, że dzieć nie da Wam później żyć, wręcz przeciwnie!

  • […] i otwiera furtkę do lepszego rozwoju emocjonalnego. A po powrocie ze szpitala dalej przytulajcie i noście swoje […]

  • […] Noszenie a rozpieszczanie […]

  • Odpowiedz 3 listopada, 2015

    Weronika

    Trzeba nosic, trzeba podnosić, gdy placze.. Zawsze i wszędzie.

    Tyle razy widze niemowlę płaczące okrutnie w wózku, odseparowane od mamy, od ciepła bezpiecznego ciała… A rodzic, matka/ojciec, idzie dalej, niewzruszony, na zasadzie „nie będzie mną rządził”, „nie będę nosił bo rozpieszczę”, „popłacze sobie to zaśnie”… to jest okrucieństwo w najgorszym wymiarze, bo najbliższa osoba nie reaguje na płacz, żeby podnieść, przytulić, ponosić, ukoić, pomóc…

    To jest wielka krzywda, jaką się robi młodym mamom. To pranie mózgu pt”nie noś, nie podnoś, bo już nie będziesz miała życia”

    Przecież to noszenie, przytulanie trwa chwilę.. Potem dziecko pełza, raczkuje, wstaje, chodzi, biega… Coraz mniej tego noszenia będzie potrzebował, bo będzie wolał radośnie eksplorować świat.. Ale to tylko wtedy, kiedy w niemowlęctwie dostał od rodzica poczucie bezpieczeństwa… Że zawsze mama przyjdzie, podniesie, utuli, ponosi…I nie będzie tresować, warunkować, ograniczać tulenia, noszenia, bliskości…

    Ja mojego synka nosiłam 3 pierwsze miesiące non stop. Ręce opadały…ale się przyzwyczaiły 😉 mięśnie się wyrobiły przy okazji 😛 Żeby sobie ulżyć, chustowaliśmy się, bądź leżeliśmy z malcem na moim brzuchu/klatce piersiowej. On smacznie spał, a ja np.czytałam, oglądałam coś, wspaniały czas na regenerację po porodzie. Przy drugim dziecku to już raczej nie przejdzie, ale chusta działa cuda.

    Potem w zasadzie nosiłam tylko żeby przenieść bądź uśpić.. Bo mały coraz chętniej ruszał się sam… Chyba, że chorował bądź ząbkował, wtedy noszenie i bliskość działały bosko.

    Do 9 miesiąca lulałam na rękach do snu. Którejś nocy zasnął sobie sam na leżąco i od tej pory nie musiałam lulać. Wszystko się kiedyś kończy i to…dość szybko.. to noszenie naprawdę nie trwa kilku lat :-))) To jest tylko kilka miesięcy z czego te pierwsze kilka jest KLUCZOWYCH !!! dla rozwoju, dla MÓZGU!!, dla ciała, dla wzrostu, dla zdrowia, dla poczucia bezpieczeństwa, dla ukojenia bólu/smutku/żalu, czegokolwiek.

    Nie dajcie się zastraszyć własnym matkom, teściowym, ciotkom, babciom, niektórym durnym położnym, sąsiadkom i innym kobietom, które min. z racji wieku nie miały nigdy wcześniej dostępu do wiedzy naukowej.. W ich czasach nie było podrecznikow ani poradnikow dot.wychowywania, wiedza na temat działania mózgu 20-30lat temu była marna.. To dziś dopiero wiemy nieco więcej na ten temat…

    Słuchajmy własnego instynktu, tego wewnętrznego przekonania, ze to ty wiesz co zrobić z własnym dzieckiem dla jego dobra i w jakiej dawce…

    Nośmy tyle ile dziecko potrzebuje…to mija:)
    Karmmy tyle ile dziecko potrzebuje…to tez przemija:)
    Tulmy, całujmy, nie krzyczmy, nie bijmy, nie dawajmy klapsów, nie czepiajmy się głupot, dajmy dziecku się bawic, eskplorowac, poznawać, uczyc, brudzic, psuc (i potem ukladac i znowu psuc;) – dzieciństwo jest krótkie i jest jedno a nasze dziecko kiedyś nam wystawi laurke pt Moja matka zniszczyla mi dzieciństwo!! albo miałem najlepsze dzieciństwo pod sloncem :)))

    Która laurke wolalabys dostać???? Pomysl o tym każdego dnia zanim cokolwiek zrobisz/powiesz. 🙂 <3

  • Odpowiedz 29 stycznia, 2016

    Małgorzata

    A ja nosiłam i nosiłam i nosiłam jak tylko chciało i kiedy chciało i miałam w nosie co inni powiedzą. Tak intensywnie nosiłam, że potem już samo mnie odstawiło 😉 tak robilam 18 lat temu oraz 2 lata temu. Uwielbiam być Mamą

  • Odpowiedz 27 lutego, 2016

    Mylittleme

    Czytając Twój tekst właśnie tulę moją malutką. Sama prawda, to o czym piszesz. Moja córka dokładnie tak ma. Jak płacze wieczorem, to muszę z nią pochodzić nosząc, wtedy się uspokaja…wystarczy, że usiądę i jest ryk:) Dobrze wiedzieć o takich badaniach. Dzięki?

  • Odpowiedz 27 lutego, 2016

    maminka

    bardzo interesujący tekst 🙂 aż się milo czytało (…) fakt faktem ja przez pewien okres też nosiłam i nosiłam byle by się uspokoił i przez jakiś czas spełniało to swoją rolę do momentu aż nie zaczęła mu się faza tzw. buntu , wcześniej nosiłam dziecko na rękach i było „cacy” a teraz staram się poskromić złośliwy mały wulkan energii i szczerze nie mam już ani sił ani cierpliwości. Może masz jakieś sposoby na poskromienie 2-latka wyjątkowo złośliwego ?

  • Odpowiedz 27 lutego, 2016

    Ania

    Kochajcie dzieci tak szybko rosną….Dużo czytajcie…conajmniej 2 godziny dziennie…po kilku latach zbierzecie żniwa.

  • […] dzieci budzą sie po odłożeniu do łóżeczka) i noszenia, które naprawdę nie jest szkodliwe (O wpływie noszenia na mózg twojego dziecka). Poczytaj o skokach rozwojowych i wzrostowych, gdyż to właśnie w tych trudniejszych okresach […]

  • Odpowiedz 30 marca, 2016

    m.

    Ojj, mój 20 miesięczny synek uwielbia się ze mną tulić * i z wzajemnością, no i ma tak od dnia narodzin, szkoda tylko że mój partner twierdzi właśnie, że skoro go przyzwyczaiłam do noszenia to teraz mnie szantażuje, płacze, rzuca się po podłodze. A u nas zasada jest taka jak jest mama to wszyscy inni mogą zniknąć. No cóż, taki to mamusiowy pieszczoszek 😀

  • Odpowiedz 12 czerwca, 2016

    pd

    Powódem płaczu dziecka w pierwszych 16 tygodniach życia często bywa też po prostu nuda – BARDZO polecam wszystkim książkę (jak najbardziej naukową” pt. „The discontented little baby book” napisaną przez panią dr. Pamele Douglas.
    Autorka podkreśla tam jak istotne jest odpowiadanie na wszelkie sygnały dziecka szczególnie w tym właśnie pierwszym okresie; zwraca też uwagę na jego „głód zmysłów” jaki często zwiększamy zabobonami.

  • Odpowiedz 24 stycznia, 2017

    Zofia

    w zeszłym roku w wiadomościach pojawiła się informacja, że znaleziono dziecko w kanalizacji, parę metrów poniżej chodnika,porzucone przez własną matkę-i gdyby nie to, że głośno płakało, nikt by nie usłyszał małego i wiadomo, co dalej
    zawsze staram się pamiętać o tym, że płacz to jest jedyne źródło wiedzy o tym co nasz bąbelek w danej chwili odczuwa i nie można tego ignorować

  • Odpowiedz 2 marca, 2017

    Iza

    Alicjo, a jak to jest z noszeniem 10 miesięcznego urwiska? Noszę i przytulam wtedy, kiedy się domaga a zewsząd słyszę, że już za duży, że potem nie oduczę, że się przyzwyczaił, że wymusza bo mu na to pozwoliłam. Czy robię mu krzywdę? Już się w tym wszystkim gubię 🙁

  • Odpowiedz 28 marca, 2017

    Klaudia

    Moja pediatra twierdzi ze dopoki nie robia czegos swiadomie dzieci to trzeba robic to o co ‚prosza’ i nie jest to rozpieszczanie (tak dopoki nie zaczna chodzic 12-18 miesiecy) a pozniej probowac wprowdzic delikatnie zasady. Nie wiem czy mam szczescie czy sprawdzila sie moja metoda ale mnie corka nie zamecza. Na poczatku byla duzo w chuscie szczegolnie dopoki nie zaczela siadac. Oczywiscie chce byc noszona czesto ale nie ciagle, czesto jest na macie i w foteliku na kolkach w ktorym ja woze po calym domu. Ma 8 miesiecy, po karmieniu kiedy byla najszczesliwsza zawsze od razu kladlam ja na mate i sie z nia bawilam dlatego chyba ma dobre skojarzenia. Staralam sie tez czasem wychodzic na pare minut np do toalety czy po pranie zeby widziala ze mama moze wyjsc i wroci zaraz. Kazde dziecko jest inne i nie zawsze sie sprawdza ta sama metoda ale trzeba probowac. Z mala spie bo bardzo lubie i ma cycuszka kiedy chce, spie z nia przytulona. Nie wiem jak mozna nie zapewnic dziecku bliskosci tylko wciskac smoczek na sile dla wlasnej wygody (dodam ze moja mala tez ma smoczek ktory przyjela po wielu probach w 6 miesiacu ale bez przyzwyczajania na sile). Pozdrawiam wszystkie mamy ktore sprawiaja ze dziecko jest szczesliwe!

  • bardzo dziękuję za artykuł. Jako mama trójki, w końcu jestem świadoma. Bo wychodziłam z założenia, że jako mama jedynaka wiedziałam bardzo dużo, jako mama dwójki juz nieco mniej, jako mama trójki uczę się od nowa. I teraz wiem dużo. 😉

  • Odpowiedz 5 maja, 2017

    Iwonaaaaa

    Może maluchy lubia byc noszone. W moim przypadku jest to trudne. Mam problemy z kregoslupem i powoli opadam z sił. Poza tym nadgarstki mnie bola. Maly od poczatku byl duzy (4.72kg) a po 4 m-cach ponad 8kg. To jest duzo. Czasami woli byc noszony zamiast fajnych zabaw z mama wiec sama nie wiem czy noszenie jest takie dobre!

  • Odpowiedz 2 czerwca, 2017

    Agata

    A ja mam prawie 4 miesięczną córkę i cały czas ją ‚lulam’ do snu, z noszeniem, bujaniem, śpiewaniem itp. Od początku mała miała problemy z brzuszkiem i tylko w ten sposób potrafiła zasnąć. Teraz już jest ok, ale tak się przyzwyczaila do tej metody, że inaczej już nie zasnie:/ co więcej, odstawiła że tak powiem wózek i fotelik i cały czas chce być na rękach. Martwię się,że będę ją tak lulala do 2 roku życia, a już ma 7 kilo 🙁 jakoś sobie nie wyobrażam, że nagle położona w łóżeczku- zasnie.

  • Odpowiedz 1 sierpnia, 2017

    kowal

    dzień dobry,
    ja mam pytanie tzn z dziedziny usypiania dziecka i RB. Czy jest ok, że 16 miesięczne dziecko zasypia tylko noszone na rękach lub na piersi?
    z góry dziękuję za odpowiedź.

    • Odpowiedz 2 sierpnia, 2017

      Alicja

      Na RB się nie znam. Zasypianie przy piersi jest naturalne dużo dzieci tak zasypia. Noszenie – mnie by szkoda było kręgosłupa i szukałabym innych rozwiązań.

  • Odpowiedz 9 sierpnia, 2017

    Asia mama Ani

    Bardzo dziękuję za ten artykuł. Poczułam się trochę lepszą matką, moja córeczka ma 6 miesięcy, usypiam ją na rękach albo na cycusiu, gdy płacze a nie daje się zająć zabawką to biorę ją na ręce i przytulam, często też tańczymy, i przez to czuję się oceniana przez znajomych i rodzinę, że źle robię. Uwagi teściowej że ona jest przeciwnikiem noszenia,pytania znajomych czy dużo córkę nosimy (gdy mała płacze w wózku a uspokaja się na rękach) sugerujące że malutką przyzwyczaiłam, doprowadza mnie to do szału ale też poczucia winy, że może faktycznie źle wychowuję córeczkę. Zaś instynkt podpowiada mi,że jak mała płacze to powinnam ją pocieszyć,a nie zostawić samą, nigdy nie chciałabym żeby moje dziecko poczuło się porzucone. Takie artykuły jak ten,dodają mi otuchy.

  • Odpowiedz 27 marca, 2018

    Weronika

    Trochę mi przykro czytając ten artykuł, bo już wcale nie mam ochoty nosić mojego 8-miesiecznego synka… Waży 10 kg, ciągle wymaga noszenia, bez przerwy. Nie siada, nie pełza, nie raczkuje, bo nie ćwiczy, przez to, że jest bez przerwy na rękach. Nie mogę go odłożyć do przebrania, do fotelika do jedzenia, do wózka, na przewijak, ponieważ wpada w nieutulona złość, krzyczy zapiera się nogami, uderza rączkami. Ja go noszę od urodzenia, staram się być dobra mamą, ale już nie mam siły. Co robic?

    • Odpowiedz 28 marca, 2018

      Iw

      No to dużo tutaj mało inteligentnych dzieci powyrastało skoro starszyzna nie nosiła na rękach ?
      A ja jestem zdania, wszystko ma swoje granice… Dziecko dziecku nie równe…Jeżeli jedno ma kolki to rozumiem, że ostatecznością jest takie noszenie/kołysanie. Po co zatem takie ciągłe noszenie na rękach??? Mój synek nie miał i nie ma kolek i wystarczyło, że mąż wziął go parę razy na „zwiedzanie” mieszkania to później oczekiwał noszenia na rękach…o 5:00 rano…zgadnijcie w jaki sposób???
      Trzeba dużo mówić do dziecka, okazywać miłość i szacunek, informować o czynnościach jakie z nim robimy typu np. a teraz położę cie na przewijaku i zmienię pieluszke, angażować go w codziennych czynnościach. Mój synek przypatruje się nam leżąc w leżaczku, te wszystkie zabawki go tak nie interesują jak patrzenie jak mama przygotowuje sobie obiadek w kuchni i cały czas mówię do niego jak do dorosłego ?
      Fajna książka do poczytania „Język niemowląt” autorki Tracy Hogg, która dąży do usamodzielniania maluszków może komuś się przyda ?

  • Odpowiedz 29 maja, 2018

    Aska

    Smutne jest to,że ja ostatnio usłyszałam taką radę nie od babci, nie od ciotki, a od kuzynki… która jest po pedagogice i pracuje w przedszkolu. Żałuję, że nie spytałam czy jak jej 5latki w grupie płaczą albo zgłaszają problem (np. bo narobiły w majty albo uderzyły się) to też nie reaguje tylko „pozwala im się wypłakać”. Bo dla mnie to to samo :/

  • Odpowiedz 16 października, 2018

    Anett

    zgadzam się z komentarzami dziewczyn, nosić, pomagać sobie, wyręczać ręce chustami, nosidłami, wszystkim co się da. ja uwielbiam jak moja Lilka się do mnie tuli, to najwspanialsze momenty dnia <3 szczególnie wieczorem, gdy już wszyscy są zmęczeni i każdy potrzebuje tulenia. staram się jednak na rękach nosić jak najrzadziej, bo jednak to dość ciężko, mam chustę Luna Dream, czasami jak zamotam to z rozpędu odwiąże po 6 godzinach 😀 ale i siedzimy razem i chodzimy i kawkę pijemy 😉

  • Odpowiedz 13 marca, 2019

    Martyna

    Dzidziusia trzeba nosić, szczególnie że teraz jest dostępna masa ułatwiaczy noszenia więc nie musi być to takie męczące na jakie wygląda 🙂 Bardzo ciekawy wpis!

  • Odpowiedz 26 listopada, 2020

    Marta

    My też tulenie i noszenie, chustowanie 🙂 Do momentu, aż bąbelki robiły się za ciężkie. Ale przytulać się na kanapie dalej można 😀

Leave a Reply Kliknij tutaj, aby anulować odpowiadanie.

Skomentuj Małgorzata Anuluj pisanie odpowiedzi